معارف بلند دین و معنویت را در دعاهایی که از اهل بیت به ما رسیده است، پیدا کنیم، نگاهی کوتاه به دعای کمیل، جوشن کبیر ، دعاهای صحیفه سجادیه و … می تواند جایگاه و عظمت دعا را به ما نشان دهد.

در عرفانهای نوظهور خصوصا اشو، برای این که خدا را انکار می کند تبعات آن را نیز (دعا) انکار می کند. در واقع می گوید که خدایی وجود ندارد تا که به دعای تو گوش دهد و تمام اینها افسانه است.

جایی برای دعا وجود ندارد، زیرا دعا خدا محور است. اگر خدایی وجود نداشته باشد، نزد چه کسی می توانی دعا کنی؟ تمام دعاها کاذب هستند، زیرا کسی وجود ندارد که به آنها پاسخ دهد، کسی نیست که بشنود. تمام دعاها تحقیر، توهین و تنزل از مقام انسانی است. تمام دعاها زشت هستند! تو نزد افسانه ای زانو می زنی که وجود ندارد. (فصل اول کتاب توطئه ای به اسم خدا)

ولی تو هر روز او را به زحمت می اندازی، مانند یک زن که به شوهرش نق می زند، صبح و شام. و محمدیانی هستند که

پنج بار در روز دعا می کنند. آنان نق زن های بزرگی هستند! (فصل اول کتاب توطئه ای به اسم خدا)

در این عبارت کاملا روشن است، خدایی را که اشو دعای در مقابل او را نفی می کند، خدای دارای جسم است، که باید برای شنیدن دعای مردم گوش داشته باشد، و معلوم است، خدای مجسوم اشو، قادر به شنیدن دعای همزمان پنچ میلیارد انسان نیست. و این خدا به گفته اشو و ما یک افسانه است، بله ما هم در این نکته با اشو هم عقیده ایم، که خدایی که برای شنیدن دعا گوش لازم دارد افسانه ای بیش نیست.

کسی وجود ندارد که دعاهای شما را بشنود؛ کسی وجود ندارد که به دعاهای شما پاسخ بدهد. تمامی مذاهب شما را برونگرا می سازند تا شما به درون رو نکنید. دعا یک چیز برون گرا است. خدا آنجا هست و شما نزد آن خدا فریاد می کشید. ولی این شما را از خودتان دور می کند. هر دعایی غیرمذهبی است.

و دعا چیزی جز تکه پاره های افسانه ای به نام خدا نیست. از دعا پرهیز کنید. دعا شما را از حقیقت وجودین خود دور می سازد. عمیق تر وارد مراقبه شوید. این تنها دیانت ممکن است. فصل اول از کتاب توطئه ای به اسم خدا.

هیچ معبودى نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش است، و موجودات دیگر، قائم به او هستند، هیچگاه خواب سبک و سنگینى او را فرا نمى‏گیرد، (و لحظه‏اى از تدبیر جهان هستى، غافل نمى‏ماند،) آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آن اوست، کیست که در نزد او، جز به فرمان او شفاعت کند؟! (بنا بر این، شفاعت شفاعت کنندگان، براى آنها که شایسته شفاعت‏اند، از مالکیت مطلقه او نمى‏کاهد.) آنچه را در پیش روى آنها [بندگان‏] و پشت سرشان است مى‏داند، (و گذشته و آینده، در پیشگاه علم او، یکسان است.) و کسى از علم او آگاه نمى‏گردد، جز به مقدارى که او بخواهد. (اوست که به همه چیز آگاه است، و علم و دانش محدود دیگران، پرتوى از علم بى پایان و نامحدود اوست.) تخت (حکومت) او، آسمانها و زمین را در بر گرفته، و نگاهدارى آن دو [آسمان و زمین‏]، او را خسته نمى‏کند. بلندى مقام و عظمت، مخصوص اوست.

دین در نگاه اشو

نگاه اشو به ادیان، از حوزه­های قابل بررسی در آثار اوست.

نکته اساسی این است که تلقی وی از دین ـ هر چند این گونه تلقی سابقه­دار و البته مخدوش است ـ  نگاه زمینی و سلیقه ای به دین است. اشو دین را نه به عنوان راه واقعی جهت سعادت بشر که پدیده­ای ساخته دست بشر می­داند. وی اصولاً نسبت به دین تلقی وحیانی ندارد و این مطلب که خداوند سامانه هدایت بشر را در عرصه دین و دیانت کار گذاشته باشد، به شدت انکار می­کند.

بالاترین مطلبی که می­توان از خوش بینی اشو نسبت به ادیان ادعا نمود، این است که وی بعضی از بزرگان ادیان(ادیان به معنی عام) را انسان­های عارف و روشن ضمیر می­داند؛ انسان­هایی که صاحب تجربه معنوی و غیبی­اند. پایه­گذاران ادیان مشهور، که مشمول این خوش بینی­اند، محمد(ص)، عیسی(ع)، بودا و زرتشت­ هستند.

از گفته­های اشو در مورد «خدا»، «دین» و «پیامبران» بر می­آید که  ...

عناصر دین از منظر اشو (اگر گفتارهای اشو به صورت نظام معنوی تصویر شوند) با همدیگر کاملاً هم خوانی و تناسب دارند؛ چون خدایی که اشو می­پذیرد، واجد این صلاحیت نیست که غایت اصیل هستی واقع شود؛ زیرا از نگاه وی، خدا خالق همه چیز نیست. این خدا از این نظر که تامین کننده سرور و شادمانگی است، از نظر اشو اهمیت پیدا می­کند و به همین جهت شاد بودن را عین دین­داری می­داند.[42] منطقاً چنین خدایی نمی­تواند برنامه­ای به نام دین، برای زندگی بشر طراحی نماید. نتیجه منطقی چنین برداشتی از خدا، این است که هیچ پیامبری ادعای مکتب دار بودن نکرده است و پیامبران، حداکثر افرادی دارای تجربه معنوی­اند، نه بنیان گذاران شریعت و داعیه داران هدایت بشر.

اشو بعد از پذیرش حسی به نام نیاز به شادمانی می­گوید: «این احساس، هنوز در جایی در ژرفای وجود تو در تکاپوست. هم چنان تو را می­خواند تا دوباره پیدایش کنی. تمام ادیان از این میل و احساس به وجود آمده­اند و گرنه هیچ دلیلی بر وجود دین نبود؛ زیرا دین هیچ هدف عملی را بر آورده نمی­کند. به همین دلیل، از نظر انسانی که عمل گراست؛ دین چیزی بیهوده جلوه می­کند؛ هیچ فایده­ای ندارد و تلف کردن وقت است.»[43] از بیان بالا، به وضوح بر می­آید که وی پیدایش دین را، نه جعل شارع، که به یک میل و احساس مربوط می­داند. در نگاه قرآن، خداوند جاعل و باعث دین است و رسولان الهی تنها، وظیفه ابلاغ این رسالت را به عهده دارند و در جعل دستورات شریعت سهمی ندارند. دینی که حتی پیامبرانش هم فقط مُبلّغ و پیغام برند[44] کجا و دین برآمده از میل و احساس بشر کجا! اگر در مقام دفاع از اشو بگوییم: منظور وی این است که ادیان برای رشد این میل آمده­اند که البته این قو ل با دیگر گفته­های اشو در ستیز است؛ باز از این جمله­ها، «عدم جامعیت دین» و «نفی رسالت اجتماعی دین» استفاده می­شود.

از دید اشو، دین چون نظام وحیانی و الهی نیست، تصور این که دین بر باور متکی باشد، غیر منطقی است: «دین بر باورها متکی نیست. دین ریشه در تجربه دارد».

ذکر این نکته ضروری است که آن چه در کلمات اشو، به عنوان دین مورد بحث قرار گرفته؛ بیش­تر به مسیحیت، یهودیت و بودیسم ناظر است. به همین جهت، پاره­ای از آموزه­های این ادیان را درمورد دیگر ادیان از جمله اسلام تسری می­دهد. به خوبی پیداست که دین از نظر اشو، به همان سیر درونی افراد و سلوک باطنی منحصر می­شود. از همین منظر است که وی دین را در مقابل علم می­داند: «علم زمانی کامل می­شود که دین را به عنوان هدف نهایی بپذیرد و دین هم به تنهایی کامل نیست؛ زیرا تو نمی­توانی فقط در دنیای درون سیر کنی. تو به خوراک، پوشاک و چیزهای زیادی نیاز داری که فقط علم می­تواند به تو بدهد».

بنابراین، دین، در کلمات اشو مسئله­ای شخصی و فردی است که فقط با درون و روان انسان­ها سروکار دارد و اگر این تجربه شخصی و درونی بخواهد به آیین عمومی تبدیل شود، اصولاً دین نیست:

«تاکید می­کنم که فقط فرد است که می­تواند دین دار باشد. دین همین که به یک کلیسا و کیش و آیین تبدیل شود، دیگر دین نیست؛ پوششی به نام دین است».

اشو دنیا گریزی و رهبانیت که در ادیانی مثل مسیحیت و مکاتب هندی سفارش شده؛ را ندانسته به اسلام هم سرایت می دهد و تلاش می کند مثل همیشه  اول غیر خود را نفی کند و در مقابل خود یک جبهه واحد تشکیل دهد و در نتیجه خود را یک تنه در مقابل ادیان قرار دهد.

و او  مرد

ای اوشو و...   چه بسیار افراد سود جو  مثل شماو دیگران بوده اند که نتوانستند جز چند صباحی عمر کنند

 خداوند متعال و فرستاده اش امام زمان ( ع) دین را حفظ خواهند نمود

السلام علی عباد الله الصالحین

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: